Pierwsze kroki we fleksografii stawiał we wczesnych latach 60. XX w., kiedy zatrudnił się w DuPont, w szwajcarskim dziale folii Mylar. Po kilku latach został kierownikiem działu ds. folii na terenie Niemiec, miał w karierze także krótki amerykański epizod. Po powrocie z centrali korporacji DuPont w Wilmington do Frankfurtu przez dłuższy czas pracował w dziale fotoproduktów, a następnie, w wyniku intensywnych starań, w 1982 r. objął stanowisko dyrektora ds. biznesu w Cyrel i dostał pozwolenie zarządu DuPont na uruchomienie nowej linii produkcyjnej fleksograficznych płyt drukowych we Frankfurcie (dotąd produkcja odbywała się tylko na kontynencie amerykańskim i była traktowała po macoszemu). Z wielkim zaangażowaniem przez lata rozwijał markę Cyrel, odnosząc na tym polu wiele sukcesów. Reinhard Ulbrich był bardzo ceniony i szanowany zarówno przez zespół, którym kierował, jak i przez klientów i całą branżę, kierował się zasadą, że potrzeby klienta są zawsze priorytetem i należy do nich podchodzić twórczo. Przykładem wcielania w życie takiego myślenia był znany konkurs druku fleksograficznego Grand Prix, organizowanego latach 90. ubiegłego wieku przez Cyrel najpierw w Europie, a później również w Azji. Skupiał on drukarzy flekso, producentów płyt i właścicieli marek z całej Europy i miał na celu wyłonienie i promocję najlepszych prac wykonanych techniką flekso na tekturach, opakowaniach giętkich oraz etykietach.

Ulbrich urodził się na Śląsku (w czasie, gdy należał on do Niemiec) i do końca życia interesował się Wschodem – czynnie wspierał rozwój fleksografii w byłym bloku wschodnim i Rosji (wielu wręcz przypisuje mu wprowadzenie tam tej technologii druku), miał tym samym duży udział w rozwoju ekonomicznego tego obszaru po klęsce socjalizmu. Nawet po przejściu na emeryturę często podróżował do Moskwy, gdzie prowadził kursy fleksodruku na Rosyjskiej Akademii Druku, za co otrzymał doktorat honoris causa.